Miskin miskin televizyona bakıyoruz, yatacağız birazdan.
Bir telefon geliyor. Bağırıyor benimki, ayaklanıyor. Odaya geçip bir çanta çıkarıyor, içine iki parça eşya koyuyor.
Gidip kapıda duruyorum, seyrediyorum. Ağzımı açmıyorum.
İzlendiğini fark edip bana bakıyor “iş çıktı” diyor. Susup bakmaya devam ediyorum.
Çantanın fermuarını çekiyor “hadi!” diyor. Heyecanlanıyorum.
Gece boyu yoldayız. Birkaç kez duruyoruz, tuvalet molası veriyoruz. Su içiyorum her seferinde.
Güneş doğarken varıyoruz. Biraz daha su içiyorum. Aslında açım ama bir şey yemiyorum. O da yemiyor. Böylesi daha kolay.
İş yeleği giyiyoruz.
Alışkınım bu kıyafete.
Yürümeye başlıyoruz. Çok toz var.
Birileri ağlıyor. Gidip bakmak istiyorum, “hayır!” diyor.
Çok fazla ses var, çok fazla koku. Pek bir şey görünmüyor.
Biraz daha yürüyoruz. “Burası” diyor. Bırakıyor beni.
Kedi çişi kokuyor ama kedi yok, eminim.
Önceden burada tavuk pişmiş ve burnumda toz var ama, şurada galiba, evet şu tarafta birinin nefesini duyuyorum.
Çok aç olmalı.
Kokusu acımsı.
Yok hayır, bu tarafta değil şu arka taraftan geliyor.
Ah!…
Ayağım kesiliyor, tiz bir çığlık yükseliyor ağzımdan.
Kanıyor ayağım, durup yalamak istiyorum, “devam et” diyor benimki.
Arka tarafa dolaşıyorum. Koku çok fazla burada.
Duvarda boşluk arıyorum içeri girmek için, temas etmeden haber vermeyeceğim.
Bir aralık buluyorum, sürünerek giriyorum.
Aç olan işte orada ama bir koku daha var -nedense nefesini duyamıyorum. Bağırıyorum artık gelsinler diye.
Dönüp çıkmak istiyorum, beni anladılar mı bakmam lazım.
Duvardaki aralığa geri dönemeden bir gürültü oluyor ve ayakta duramıyorum, dengemi kaybediyorum. Çöküp kalıyorum olduğum yere.
Ama yer yerinde durmuyor sanki, çok korkuyorum. D<
Dışarıdan beni çağırıyor, kıpırdayamıyorum. Üstüme bir şeyler dökülüyor.
Sırtıma bir ağırlık biniyor sonra enseme bir şey düşüyor, gözlerim kararıyor.
Onu görmek istiyorum. Şimdi beni merak ediyordur.
Keşke söyleyebilsem. Merak etmese keşke.
Kokusunu alıyorum, deli gibi çağırıyor. Yanına gitmek istiyorum. Ağlıyorum.
Burnumdan son bir nefes veriyorum.
.
Proteo nasıl öldün bilmiyorum ama, hepinizin acılarının toplamıyım.
Tekrar tekrar ölüyorsunuz aklımda, kurtaramıyorum.
Tekrar tekrar…
13.02.2023
Türkiye’de yaşanan depremlerden sonra Meksika’dan gelen arama kurtarma köpeği Proteo’nun 12 Şubat 2023’te, görevinin başında hayatını kaybetmesi üzerine yazılmıştır.
